Website van Hubert Klaver

Zwijnenberg und die Anarchistische Abend Unterhaltung

Die Anarchistische Abend Unterhaltung was opgedoken in de cultuurtempel Oosterpoort. Dat dacht Zwijnenberg nodig te hebben. Groningen had de laatste weken niets anders te bieden dan verveling. Maar wat kwam Zwijnenberg bedrogen uit. Het was gestructureerd anarchisme. Helder en eenvoudig als een simpel glas mineraalwater. Dit in tegenstelling tot het chaotisch anarchisme waar Zwijnenberg z'n wortels had. Het publiek was er dan ook naar. Spijkerbroeken, zwart, eenvoudig gekleed en vooral geen groot opgedrukte dure merken op de jacks. Iedereen zat netjes op de bank. Hier en daar werd een stikkie opgestoken. Zwijnenberg leek met z'n tatouages, z'n postuur, en voor de verwarring geheel in het pak gestoken, een vreemde eend, die bijt.

Het gestructureerde anarchisme biedt herkenbare melodielijnen, die na vijf keer luisteren wel bekend voorkomen, en waarbij je voor de zesde keer meetrommelt of neuriet. Daarvoor was Zwijnenberg niet gekomen. Als hij voor de zoveelste keer luisterde moest de muziek nog een verrassing blijven en dat bood alleen het chaotisch anarchisme. Zwijnenberg had het al snel gezien.

In de pauze zette Zwijnenberg zich aan het bier. Hoewel, het duurde wel even voordat hij aan de beurt kwam. Een zaal van twee à driehonderd mensen bedienen met twee man is toch wel wat veel personeel. Typisch gestructureerd anarchisme. Toen Zwijnenberg dan ook eindelijk een pilsje of vier bemachtigd had - hij moest er wel een aantal anarchisten voor opzij zetten - was de muziek al weer begonnen. Na vijf minuten muziek had Zwijnenberg het wel gehoord. Op zijn blote knieën bad hij tot de Here. "Lieve Here Jezus,", zo bad hij, "laat het eindelijk eens een grote troep worden. Laat de dienst Kunst en Cultuur hier hun ruzies komen uitvechten. Lieve Here Jezus, laat het duidelijk worden, dat binnen deze Dienst een arrogante, autoritaire klootzak huist tezamen met een achttal mee-eters van het management-team. Laat zien, dat het chronisch niet botert; laat ze over elkaar heen rollen, omdat hun visies niet op elkaar zijn afgestemd; toon ons, dat de ene partij zich wil richten op de Grootste Gemene Deler, de andere partij zich liever wil aansluiten bij het Kleinste Gemene Veelvoud. Weg met het gestructureerde anarchisme."

Zwijnenberg haalde even diep adem, nam een flinke slok bier en ging nog dieper door de knieën. De muziek ging van pom-pompidom-pom-pom.

"Lieve Here Jezus," zo smeekte hij de Here, "bevrijd ons van de boze, bevrijd ons van het poldermodel, waarin alles weer binnenkamers bedisseld wordt, zorg voor een dijkdoorbraak; laat een vloed, groter dan de Sint-Elisabethsvloed, los op dit model; laat de dijken doorbreken - en wee degene, die een vinger in het gat van de dijk stopt - opdat er een moddergevecht gehouden kan worden en alles en iedereen met smurrie bedekt wordt. Laat het water stromen, laat het overstromen, zodat de ruziemakers wegspoelen naar het riool van de Oosterpoort , waar ze thuishoren, waar we volgens de wet Openbaarheid van Bestuur ook recht op hebben, waar ze meedeinen op de eb en de vloed van het maatschappelijk gekeutel, zodat we het kunstbeleid kunnen waarderen, zoals we de blokjes en de lijntjes van het kaliber Mondriaan voor tachtig miljoen hebben leren waarderen. Lieve Here Jezus, laat ze over elkaar heen vallen; laat blijken, dat er ruzie is over de prijs van de koffie, dat de directeur wil, dat, om de begroting rond te krijgen, de koffie niet gratis is voor de medewerkers. Lieve Here Jezus, weg met het gestructureerde anarchisme. Zorg er voor, dat de koffiejuffrouw het met de ambtenaar doet, dat de telefoniste een nul zes nummer begint, dat de directeursvrouw er vandoor gaat met haar tuinman."
De cello baste en kuchte, de viool snerpte en kraste, de klarinet hoestte.