Website van Hubert Klaver

Recensie Nieuwsblad van het Noorden

Toen de stad-Groninger Hubert Klaver het na enkele schrijfcursussen aandurfde om zijn literaire werk op te sturen naar uitgeverijen, kreeg hij in alle gevallen het lid op de neus. Dus probeerde hij het zelf. Met Kees Rietveld maakte hij de cd 'Annie, een dame vol verrassingen', die sinds kort verkrijgbaar is.

Van onze kunstmedewerker
REINIER SPREEN

Groningen - Wat ging er mis bij de uitgeverijen? Het probleem was niet zozeer Klavers stijl, zo blijkt uit een begeleidend schrijven bij de cd, waarin enkele reacties zijn opgenomen. Eén uitgever noemt de verhalen 'soepel en geestig', een ander spreekt zijn bewondering uit voor 'uw barokke taalgebruik en uw bizarre fantasie'. Waar allen uiteindelijk echter over struikelen is het wisselvallige karakter van de stukken: 'Ik vind dat u allereerst uw eigen werk streng moet selecteren.' Maar laat het Klaver nu juist om die diversiteit te doen zijn geweest: 'Dat ik onevenwichtig was, dat wist ik wel. Zelf noem ik het bevrijdend onevenwichtig. Eén toon leidt tot eentonigheid en voorspelbaarheid.'
Klavers poëtica heeft direct te maken met het feit dat hij, zoals hij het in zijn brief noemt, 'psychose-gevoelig' is. In zijn werk wilde hij zijn eigen uitersten verkennen: 'Mij intrigeert het, wat er allemaal in mij zit, wat in mijn normale doen niet zo snel aan de oppervlakte komt.' Klaver nam zich voor 'heel diverse verhaaltjes' over ene Annie te gaan schrijven, elk met hun eigen toon en sfeer.
Het verhaal dat uiteindelijk op de cd is beland begint met de muziek van Kees Rietveld, die ook de geluidseffecten voor zijn rekening nam, Een symfonie die klinkt alsof de hemel openbreekt brengt ons terug naar bijbelse tijden, en naar het eerste verhaal over Noach, zijn poes en zijn vrouw. Meteen is duidelijk dat Klaver zich inderdaad niet in een keurslijf heeft laten drukken. De historische setting vormt geen beletsel om het te hebben over de Groninger brandweer, en hij schroomt niet om Noach een meedogenloos schipper te laten zijn die alle dieren die zich niet netjes twee aan twee opstellen zonder pardon in te blikken

Huubje
Eén van de negen hoofdstukken die volgen heet De spooktypist. Het personage Hubert (ook wel Huubje) vertelt hoe hij bij het schrijven van een verhaal ineens de letters uit zichzelf op het scherm ziet verschijnen. Ze rijgen zich aaneen tot een absurd liefdesverhaal waarin op een gegeven moment een koor van keizerspinguïns optreedt. 'Jullie horen hier niet!', roept de verteller als hij dat leest, 'Het is hier veel te warm, het is ecologisch niet verantwoord! Hoepel op!' Maar dat zijn loze kreten: in de wereld die Klaver met zijn onnavolgbare associaties creëert beantwoordt er niets meer aan de logica. Pinguïns zijn nog maar het begin. Klaver leest voor met een nasale, monotone stem, die je vaak op het verkeerde been zet. Hilariteit en ontzetting liggen dan verdacht dicht bij elkaar, zodat de beste stukken doen denken aan het werk van Hans Teeuwen.
Wat te denken van het hoofdstuk waarin Huubje flipt omdat iemand uit zijn pak jus heeft gedronken? 'Iemand die met de poten aan mijn jus komt die krijgt gewoon een hijs! Die maakt zich toch volledig onmogelijk? Komen ze me hun excuses aanbieden. Ik zeg: excúses? Excúses? Is dat jus d' orange?' Tijdens deze manische tirade horen we op de achtergrond zijn hart steeds feller kloppen. Rietvelds effecten zorgen voor de scherpe randjes aan deze bizarre wereld, en zouden voor Klaver de weg kunnen banen naar de radio. Laat de uitgevers maar modderen met hun consistente personages.